The Voices of South Africa

Drie zangeressen en vier zangers uit Zuid-Afrika noemen zich The Voices of South Africa. Oprichter Jo Van Driessche van Brugges festival stelde de groep samen uit twee bestaande a-capellakoren. 

Mannenstemmen

De heren vormden voordien de groep Amarayoni, je hoort township vibes en gospel weerklinken in hun stemmen. Ze traden tien jaar lang op in eigen land, in Mexico, Benin en Swaziland.  

De zangers zijn: Nqobile Mbanjwa, Zamokhule Mbutho, Siphiwe S. Manga Ngubane en Mfana Nxumalo

Vrouwenstemmen

Twee van de drie zangeressen van The Voices of South Africa vormden Vocal Queens. Solo werkten ze samen met o.a. Elton John, Miriam Makeba, Johnny Clegg, John Legend, Angelique Kidjo, Caiphus Semenya, Olla Vogala, Simply Red, Lucky Dube, Paul Simon, Cindy Lauper, Hugh Masekela, Stef Bos, Baba Maal, I Muvrini en Sioen

Ze zongen op de grootste evenementen ter wereld: van het openingsconcert van de Fifa Wereldbeker (2010) en de Olympische Spelen in Griekenland (2004) tot in Carnegie Hall. Je kent hun stemmen ook van The Lion Sleeps Tonight.

De zangeressen zijn: Faith Kekaha, Khululiwe Khanyile en Stella Khumalo

Foto Tomash Noël

KODO

KODO is het belangrijkste culturele exportproduct van Japan. De groep bespeelt taiko, de traditionele Japanse drum.

Deze percussiegroep is het grootste culturele exportproduct van Japan. De taiko of traditionele Japanse percussie-instrumenten staan centraal bij Kodo, ook al bespelen de groepsleden ook traditionele fluiten en snaarinstrumenten. Een Kodocreatie is meer dan een feest van de percussie, er hoort ook een strakke choreografie bij. 

Als je Kodo letterlijk vertaalt uit het Japans betekent het hartslag of kinderen van de drum. Dat is ook hoe Kodo de taiko bespeelt: met de hartstocht van een kind. En met die passie beogen ze maar één doel: het hart van hun toeschouwers beroeren. 

Opleiding in hun eigen dorp

Sinds 1988 leven en trainen de groepsleden samen op Sado eiland in Japan, in hun eigen Kodo-dorp. Alle traditionele vaardigheden die ze nodig hebben voor hun shows, leren de Kododrummers van de plaatselijke bevolking. 

Op Sado eiland kweken en oogsten ze hun eigen rijst, groenten en fruit en ze verwerken alles zelf. Ze leven heel dicht bij de natuur en ver weg van technologie en internet. Televisie, tabak, seks en alcohol zijn ook uit den boze in het Kodo-dorp. Ze maken hun eigen instrumenten en drumstokjes en ze bouwen meubels met materialen uit de omgeving. 

Een derde van het jaar trainen de groepsleden lichaam en geest in Kodo Village, een tweede deel van het jaar touren ze door Japan en de overblijvende maanden zijn ze op tournee in de rest van de wereld. 

De fysieke trainingen zijn niet van de poes: elke ochtend lopen ze 15 km bergop en ze trainen de hele dag, ze gaan tot het uiterste van wat een menselijk lichaam aankan. 

Geschiedenis

Kodo is opgericht in 1981 en speelde drie jaar later al op het Olympic Arts Festival in Los Angeles, in aanloop naar de Olympische Spelen. Sinds 1984 touren ze de wereld rond met de ‘One Earth Tour’, die naam weerspiegelt het verlangen van Kodo om taal en culturele grenzen te overstijgen en om de toeschouwers eraan te herinneren dat alle mensen met elkaar verbonden zijn. Ze spelen eigen composities of inspireren zich op hun grote muzikale voorbeelden. 

In 1995 gaf Kodo een groots concert aan de voet van de Acropolis in Griekenland, in 2002 speelden ze de officiële hymne van de FIFA Wereldbeker Voetbal. Ze werkten o.a. samen met Le Mystère des Voix Bulgares en Cirque du Soleil.

KODO & Rembetika vzw

Voorzitter Jo Van Driessche van Rembetika vzw werd in 1995 van zijn sokkel geblazen door een optreden van de Japanse groep Kodo in London. De manier waarop Rembetika vzw werkte, sprak Kodo zo erg aan dat ze hun droom toevertrouwden aan Jo Van Driessche. Ze wilden een live concert spelen aan de voet van de Acropolis in Athene. Dankzij de uitstekende contacten van Rembetika met artistiek Griekenland, is die droom gerealiseerd. Datzelfde jaar speelde Kodo voor 13.000 mensen Live at Acropolis twee concerten, er werd een cd en een video opgenomen. Zowel medewerkers als technici waren leden van Rembetika. 

In 1998 organiseerde Rembetika mee een Kodo-concert in Dublin, Ierland met de Donal Lunny band. Het publiek was tijdens het slotnummer uitzinnig van vreugde. In 2002 vraagt The Hellenic Cultural Foundation aan Rembetika om de opening en het slotevent van de Greek Cultural Olympiad 2004 te verzorgen. Een gigantische uitdaging die Rembetika tot een goed einde bracht. Ze organiseerden een muzikale hommage aan Manos Hadjidakis, zonder één Griek op het podium. Er stonden 42 artiesten en technici uit 9 verschillende landen paraat, waaronder Olla Vogala en Wouter Vandenabeele, Eva De Roovere, Catherine Delasalle en … Stella Khumalo. En daar begint het verhaal van The Voices of South Africa.

Om Rembetika vzw te bedanken voor de steun en het vertrouwen, vereerde Kodo Brugge met een optreden voor het vijftienjarige bestaan van Brugges Festival in 2002. De laatste editie van Brugges Festival was in 2014. Rembetika vzw wilde voortaan focussen op Diaspora met concerten van lokale artiesten met andere dan Belgische roots. Op 19 oktober 2019 hield Diaspora het voor bekeken. De laatste editie in Brugge gaf een podium aan Martin Vansteenkiste en Zem in Zaal De Biekorf.

In 2017 hoorde Jo Van Driessche een song in de film ‘Shaka Zulu’ met Stella Khumalo. Dat lied laat hem niet meer los en hij hoort bij die stemmen taikodrummers. Een nieuw project was geboren!